با انجام عملیات پایش و حفاظت از منابع آب در بالادست حوضه آبریز دریاچه ارومیه، تدریجاً حداقل جریانهای موجود در سرشاخه های رودخانه آجی چای  به انحاء مختلف، آزاد شده و به طرف پایین دست حوضه ( پیکره دریاچه ارومیه) هدایت و منتقل می گردد. حجم آبهای هدایت شده در امتداد پایین دست بتدریج زیاد شده و انهار پایین دست حوضه که غالب سالها با کمبود آب در رودخانه مواجه بودند به یکبار با حجم بالای آب ( که ناشی از حفاظت در بالادست می باشد) مواجه می شوند و آنرا بعنوان حقابه خود تلقی می نمایند. با توجه به اینکه کلیه انهار رودخانه آجی چای فاقد هر گونه سازه کنترل و اندازه گیری می باشند و با توجه به ابعاد بالای سردهنه های آنها، با بیشترین ظرفیت، آب رودخانه را به طرف اراضی خود منحرف می نمایند لذا حفاظت حجم آب هدایت شده به دریاچه در سر دهنه این انهار بسیار مشکل شده و اقدام متقابل، موجب بروز تبعات اجتماعی شدید در منطقه می گردد. همچنین در برخی فصول با صدور اطلاعیه هایی، زمان آبگیری انهار را محدود کرده و بازه زمانی خاصی برای آبگیری ( بخصوص در فصول پاییز و زمستان) تعیین می گردد تا در غیر این بازه زمانی، آب جاری در رودخانه صرفاً به دریاچه ارومیه انتقال یابد. نبود سازه های کنترل (دریچه) در سر دهنه انهار، امر مراقبت و حفاظت از آب را بسیار مشکل می نماید. لذا نصب سازه های کنترل (دریچه) و سازه های اندازه گیری جریان در این انهار جهت کنترل و اطلاع از وضعیت برداشت آب انهار ضروری می باشد. در این راستا تعداد 46 نهر منشعب از رودخانه آجی چای ( از ابتدای شهرستان سراب تا انتهای شهرستان اسکو) بر اساس اطلاعات آماربرداری سراسری منابع آب و نیز بازدید های محلی شناسایی و مشخص گردیده و جهت طراحی ادوات کنترل و اندازه گیری جریان در انهار مذکور، در برنامه مطالعات قرار گرفته است.